McCarthy Road - Kennicott Mines - Wrangell - St. Elias National Park & Reserve, AK

McCarthy(Road) in Wrangell-St. Elias National Park

waar de weg stopt en de wildernis begint. 

Een 95 kilometer lange onverharde weg brengt je van Chitina naar McCarthy. 

Deze weg was vroeger een spoorweg die het koper en voorraden in en uit McCarthy/Kennicott bracht.

McCarthy Road, 95 km onverharde weg 

McCarthy is een kleine nederzetting, omringd door ijzige pieken en ligt in Wrangell-St. Elias National Park & Preserve.
De plaats waar mijnwerkers honderd jaar geleden naartoe trokken vanwege de vondst van koper. 
Bij de nabijgelegen mijnen van Kennicott ontstond, zo'n 4 km voorbij McCarthy, een gelijknamige mijnwerkers woonplaats. De strenge regels die er golden, waren de directe aanleiding voor het ontstaan van McCarthy met zijn bordeel, bars en gokhallen.

Geschiedenis 

De mijnkoorts begon aan het begin van 1900 met de ontdekking van Malachiet, dit is een mineraal van kopercarbonaathydroxide, door twee goudzoekers genaamd "Tarantula" Jack Smith en Clarence L. Warner.
In 1911 werden de eerste trein transporten uitgevoerd.
De Grote Depressie van de jaren dertig deed de koperprijzen sterk dalen, en toen de Chitina-brug in 1932 wegspoelde, sloten de mijnen.

Ze gingen weer open in 1935, maar in 1938 kwam er een einde aan dertig jaar productie, de laatste trein arriveerde op 11 november in Kennecott, blijkbaar met instructies voor de stationsagent om zijn papieren en bezittingen in negentig minuten op te halen en aan boord te klimmen van de retourdienst.

Van 1939 tot ongeveer 1952, was Kennecott verlaten, op een gezin na dat een oogje op de omgeving hield.

In de late jaren 1960 werd een poging gedaan om de restanten uit de mijn te herverwerken en het erts in vliegtuigen te vervoeren maar de kosten maakte het onrendabel

Toen de spoorwegbedding in 1974 eenmaal in een weg was veranderd en luidde een periode van plundering in want vele wilde graag een stukje van deze oude historie.

Kennicott Mijnen 

Toerisme.

In de jaren tachtig werd Kennecott een populaire toeristenbestemming, omdat mensen de oude mijnen en gebouwen kwamen bekijken, maar de stad Kennecott is echter nooit opnieuw bewoont.  

Inwoners van de toeristenindustrie woonden vaak in het nabijgelegen McCarthy of op privéterrein in de omgeving.  

Het gebied werd in 1986 aangewezen als nationaal historisch monument en de National Park Service verwierf in 1998 een groot deel van het land in de Kennecott Mill Town.

Populaire toeristische activiteiten tijdens een bezoek aan Kennecott zijn onder meer gletsjer-wandelen, ijsklimmen en bezoeken aan de verlaten molen.  

Bezoekers kunnen ook wandelen naar de verlaten Bonanza-, Jumbo- en Erie-mijnen, dit zijn allemaal inspannende dagtochten van 8-10u en worden aangemerkt met “Hard/Zwart”.

Lokale gidsdiensten bieden al deze wandelingen aan als je hulp nodig hebt bij het vinden van een route.

Via de website van Alaska.Org en Kennicott Guides kun je meer informatie vinden hierover.

Kuskulana River Bridge uit 1910

De weg, dwars door het Wrangell - St. Elias National Park, brengt je door een ruige natuur en zul je af en toe een brug (zoals de hierboven staande Kuskulana River Bridge) of rivierbedding moeten doorkruisen. Het is in mijn ogen prettig om hier een 4wheel drive te rijden omdat de kans dat hier water in loopt niet groot is, onderweg ontmoette ik een Italiaans stel die hadden het gereden met een gewone auto maar hadden wel kabbelende water in de auto komen.

Aan het einde van de route, bij de Kennicott River, liggen een parkeerplaats en voetgangersbrug (voorheen moest je jezelf met een kabel over de rivier trekken) over de rivier naar McCarthy en Kennicott. 

Vanaf dit punt rijden shuttles naar McCarthy en het Kennecott Mines National Historic Landmark.

Je kunt hier overnachten in:

Kennicott Glacier Lodge, Kennicott

17 Silk Stocking Row, Kennicott

The Ma Johnson's Historic Hotel (voorheen McCarthy Lodge), McCarthy 

McCarthy Guesthouse, McCarthy

Aspen Meadows B&B, McCarthy

Onze keuze is toen gevallen op Kennicott Glacier Lodge en dat was toen met zijn goede keuken en ligging ten opzichte van de mijnen en gletsjer beslist een goede keus.

In 2000 had de lodge nog alleen de 24 kamers waar de kamers en beschikte toen en nu nog niet over eigen douche en toilet faciliteiten. Dit stoorde totaal niet want het was er uitermate schoon.

In 2004 heeft de lodge uitgebreid met 10 kamers met eigen douche en toilet op de kamer.

Kennicott Glacier Lodge 

Toen wij dit bezochten in 2000, zaten er behoorlijk wat gaten en wasborden in de weg en hij stond ook niet erg best aangeschreven maar ja zo "eigenwies" als de gemiddelde Nederlander is, hebben we deze toch gereden. Uiteraard wel even geïnformeerd bij het bezoekerscentrum naar de staat van de weg.

Officiël mag je hier confirm de huurvoorwaarden niet rijden aangezien het een “dirt road” is. 

Er zijn in Alaska veel wegen waar je met een huur auto niet mag rijden dus check dit goed want je bent dan “niet” verzekerd.

Aldus de informatie anno 2020 van Sunnycars: 

het is niet toegestaan op niet-geasfalteerde wegen te rijden. De volgende wegen zijn ook niet toegestaan: Campbel Hwy.,Canol Road, Dalton Hwy.,Dempster Hwy., Denali Hwy., Edgerton Hwy.,Elliot Hwy., McCarthy Rd., Nabesena Rd., Steese Hwy., Taylor Hwy., Top of the World hwy. Rijden op deze wegen valt buiten de verzekering.

Ps excuus voor de iets mindere kwaliteit foto's maar in 2000 beschikte ik nog niet over een digitale camera.  

Met vriendelijke reisgroet
Hedy Talens
Reizenenmeer Canada / Reizenenmeer Blog / Reizenenmeer Fotografie
Voor de FB leden: Canada Reis Info – Pure Passie! – lid worden is simpel: aanvragen en de 3 vragen invullen en wij doen de rest.