Alaska, Yukon & Northwest Territories - De Impact van Smeltende Permafrost!

Opwarming van de Aarde heeft Groot Impact op de Permafrost Laag van 
Alaska, Yukon & Northwest Territories

Foto's The New York Times

Nu denken jullie misschien wat weet zij nou van dit soort dingen? 
Nou dat klopt weinig want ik ben absoluut geen geoloog maar deze ontwikkeling maakt indruk op mij omdat ik hier tweemaal ben geweest.
De permafrost laag dooit door het smeltende ijs op de Noordpool en dit alles door het opwarmen van de aarde.
Allerlei maatregels zijn er genomen in het laatste Klimaatverdrag in Parijs maar met het smelten van de permafrost laag is geen rekening gehouden.

In de geologie is de definitie voor permafrost, de grond die meer dan twee opeenvolgende jaren bevroren is. Deze laag bevindt zich ongeveer onder 20% van de aardse landmassa.
Mocht je hierover meer willen lezen kun je heel goed op Wikipedia terecht dus meer details zal ik niet opnoemen.

En nu anno 2020 blijkt dat als de permafrost die de bergen in en andere koude plekker in de wereld smelten, de bergen in zee storten en tsunami's kunnen veroorzaken en deze een gevaar voor de steden kunnen vormen. 
De wetenschap maakt zich op het moment het meeste zorg om Barry Arm Fjord, deze bevindt zich langs een populaire route voor cruiseschepen.
Als deze berg loslaat kunnen alle schepen in het gebied geraakt worden en ook een aantal toeristische  hotsposts
In de afgelopen eeuw vonden tien van de veertien grootste tsunami’s plaats in met gletsjers bedekte berggebieden. In 1958 veroorzaakte een aardverschuiving in de Lituya-baai in Alaska een golf van 524 meter, de hoogste ooit gemeten.
Bron ANP/Weeronline

De reden dat ik dit nu graag met jullie wil delen is omdat ik zelf jaren geleden Alaska, Yukon en Northwest Territories heb bezocht en dit immens grote gebied heeft een diepe indruk op mij gemaakt. De natuur is er “nog” redelijk onaangetast en niet overbevolkt en op stukken zeer ruig.


Van de reis die ik in 2004 heb gemaakt wil ik er graag een stuk uithalen en dat is de indrukwekkende Dempster Highway, deze 735 kilometer lange gravelweg loopt van Zuid naar Noord en verbindt de Klondike Highway, 40km ten oosten van Dawson City in de Yukon, met Inuvik (gesticht in 1953)aan de McKenzie Rivier in de Northwest Territories.
In 1958 werd door de Canadese overheid besloten om een verbinding te maken naar Inuvik. De weg werd op 18 augusuts 1979 opensteld voor verkeer.
Om te voorkomen dat de permafrost in de zomer maanden zou smelten werd er een 1 tot 2 meter dikker gravel laag overheen gelegd.


De weg brengt je door een eenzaam landschap en laat je genieten van prachtig vergezichten over de taiga (het Russische woord voor naaldboom bossen) en de kale 2.000m hoge bergen.
Tussenliggende plaatsen vind je hier niet echt dus ga goed vol getankt op pad en tank vol waar het kan. Bij km 371 ligt Eagle Plains waar je een hotel genaamd Eagle Plains Hotel vindt (geen website alleen telefonische bereikbaar op +1 867 993 2453, camping en servicestation vindt.
Dit hotel is basic maar geeft wel een rustpunt want het is een hele kluif deze gravel weg.
Bij km 555 ligt Fort McPherson (net aan de overkant na de Peel River Ferry Crossing) hier vind je een restaurant, een Inn genaamd Peel River Inn en een benzinestation. 


Even na Eagle Plains, bij km 406 kruis je daadwerkelijk de poolcirkel en dit is ook het enige punt waar je in Canada al rijdend de poolcirkel kunt kruizen.


Een kleine 70 km verder ga je de Northwest Territories binnen. Verder dien je nog 2 veerboten te nemen om de Peel Rivier en de MacKenzie Rivier te kruizen voor je Inuvik bereikt.  In Inuvik bevinden zich enkele hotels waar je een of twee nachtjes kunt verblijven.
Dit was tot 2017 voor de zomer het eindpunt van de weg maar in de winter kon je hier nog 190km verder over een ijs weg genaamd de Tuktoyaktuk Winter Road.
In 2017 opende de Inuvik - Tuktoyaktuk Highway, een verlenging van de Dempster Highway van Inuvik naar Tuktoyaktuk. Hiermee is het mogelijk om de Arctische Oceaan te bereiken. De verlenging is officieel geen onderdeel van de Dempster Highway, maar is een aparte highway die het nummer 10 heeft.


De Dempster Highway vraagt aandacht tijdens het rijden want de weg heeft veel scherpe steentjes, er denderen vrachtwagens met grote snelheid over de gravelweg wat grote stofwolken doet opwaaien. De maximumsnelheid is 90km/h.
De route neemt 12 tot 16u in beslag van Dawson City naar Inuvik en deze tijd ligt precies in de toegestane rijtijd van de vrachtwagenchauffeurs dus vandaar de hoge snelheden.
De gemiddelde toerist zoals ik doet er 2 dagen over, 1 nacht slapen en weer terug.

TIPS:

  1. Een 4x4 geeft je meer comfort tijdens het rijden, het wordt aanbevolen om met een reservewiel te rijden.
  2. Tank de auto vol voor je vertrekt uit Dawson want tussen door kunt je alleen tanken bij Eagle Plains en Fort McPherson 
  3. Neem een overnachting, in ieder geval op de heenreis bij Eagle Plains en bij Inuvik vandaar zou je eventueel de 735 km terug naar Dawson City in een keer kunnen rijden maar vergeet dan niet een hotel te boeken in Dawson City 
  4. Onze Europese mobiele telefoons hebben er absoluut geen ontvangst 
  5. De veerboten zijn gratis.
TRIVIA:
  1. Vanaf Ottawa in de provincie Ontario is Inuvik te bereiken via de weg, lengte maar liefst 6.600 km
  2. Vanaf Sydney op Nova Scotia, het verst gelegen punt kan men ook Inuvik bereiken maar daar moet je wel 8.300km voor over hebben. 
Mijn toenmalige reis kun je vinden op mijn website maar ook mijn blog kun je meer informatie vinden.
Een prachtig verslag vind je op de website van de NOS geschreven door Peter Kuipers Munneke.
Maar ook een korte video van Kylik een geboren Inuït die hier woont op de permafrost grond en dus in hoogst eigen persoon ervaart wat klimaatverandering inhoud.

Het is niet een reis die je elke dag zal maken en de kosten zijn hoger dan een trip naar Californië of British Columbia maar de reis is dit absoluut meer dan waard als je van puur natuur en rust houdt.
Uiteraard vind je hier ook de drukkere plekken want heus niet alles is afgelegen.
Ik heb Alaska en Yukon 2 keer bezocht in juni en beide keren was het er behoorlijk warm en ik heb me laten vertellen door een van Canada’s bekende natuurfotografen dat september eigenlijk een betere maand is.

Ik hoop dat dit Blog je heeft kunnen inspireren tot een bezoek aan dit mooie deel van Noord-Amerika en kan het zeer aanbevelen en wens jullie veel plezier met het ontdekken ervan.

Met vriendelijke reisgroet,
Hedy Talens
Reizenenmeer.com
Reizenenmeer Fotografie
Reizenenmeer Blog

Reacties

Meest Populaire Posts

2017 Travel tip 9 - Teutoburgerwald & Surrounding / Teutoburgerwoud & Omgeving - Reistip 2017 Tip 9

Een Top Weg: Grande Strada delle Dolomiti - Dwars door Zuid-Tirol en de Dolomieten.

Gardameer, Italië - Een aantal bezienswaardigheden